อาชีพที่คนมองข้าม แต่ทรงคุณค่า

            
          อาชีพคนเก็บขยะ เป็นอาชีพของแรงงานนอกระบบที่ไม่มีใครเหลียวมอง หรือสนใจ ในประเทศไทยคนที่มีอาชีพเก็บขยะจะหล่อเลี้ยงชีวิตคนยากจนจำนวนมาก โดยเฉพาะผู้หญิงและเด็ก (ที่มีรายได้ต่ำสุดวันละ 51 บาท สูงสุด 200 บาท โดยเฉลี่ยแล้วมีรายได้ระหว่าง 51-100 บาทต่อวัน) งานเก็บขยะเป็นงานที่ไม่ต้องลงทุน เป็นงานที่ไม่เสี่ยงอันตราย และไม่มีใครมากำหนดปริมาณงาน อาชีพเก็บขยะ จะมาจากความยากจน ไม่มีงานทำ และระดับการศึกษาไม่สูง พวกเขาจึงผันตัวเองมาเก็บขยะจากการชักชวนของเพื่อนหรือญาติพี่น้อง บางคนมาเก็บขยะชั่วคราว และประกอบอาชีพอื่นควบคู่ด้วย ขณะที่บางคนหันมาประกอบอาชีพเก็บขยะเพียงอย่างเดียว คนเก็บขยะมักจะมีอายุระหว่าง 10-66 ปี ส่วนใหญ่อายุระหว่าง 31-40 ปี การเก็บขยะต่อวันวันละ 6-10 ชั่วโมง พวกเขาจะเก็บขยะทุกประเภทที่สามารถนำไปขายได้ ไม่เว้นแม้แต่วัสดุอันตราย เช่น อุปกรณ์หรือเครื่องมือแพทย์จากโรงพยาบาล ภาชนะบรรจุยาฆ่าแมลง ถุงยางอนามัย ผ้าอนามัย โลหะ เศษอาหาร ซากสัตว์ เศษไม้ แก้ว หรือลูกกระสุนปืน เป็นต้น หลังจากคัดแยกหมวดหมู่ขยะมูลฝอยแล้ว คนเก็บขยะก็จะนำไปขายที่ร้านรับซื้อของเก่าหรือโรงงานขยะ
          ฉะนั้น คนเก็บขยะจึงเป็นฟันเฟืองเสริม หรือผู้ย่อยสลายเมื่อเปรียบเทียบกับระบบห่วงโซ่อาหาร ที่เข้ามาทำหน้าที่จัดการคัดแยกขยะมูลฝอยปริมาณมหาศาล ให้เหลือส่วนที่ไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้จริงๆ เพื่อเข้าสู่กระบวนการกำจัดขยะมูลฝอยของทางราชการต่อไป เมื่อ เราตระหนักซึ่งคุณค่าในการทำงานของคนเก็บขยะ ความจำเป็นที่ต้องกล่าวถึงเป็นลำดับต่อไปเพื่อส่งเสริมการประกอบอาชีพนี้ คือ การคุ้มครองสิทธิของคนเก็บขยะเพื่อให้พวกเขาได้รับสิทธิประโยชน์ทางสังคมจาก การทำงานเลี้ยงชีพ 

 
           ขณะเดียวกันพวกเขาก็กำลังรับใช้สังคมโดยการเป็น กลไกสำคัญในการจัดการสิ่งแวดล้อมและลดปริมาณขยะเป็นศูนย์ เมื่อทราบข้อเท็จจริงดังนี้แล้ว ผู้ที่เคยคิดดูถูกหรือเดินหนีห่างคนเก็บขยะด้วยกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ของพวกเขา อาจจะมีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจและส่งยิ้มให้กับผู้ประกอบอาชีพนี้มากขึ้น เป็นการตอบแทนในฐานะที่ต้องเข้ามาแบกรับภาระการจัดการสิ่งหลงเหลือจากการบริโภคอย่างสะดวกสบายอย่างปราศจากการยั้งคิดของคนส่วนใหญ่ในสังคม